در حالی که اکثر کشورها به دنبال تشدید مجازات ها هستند
قانون کپی رایت در ایران ضمانت اجرایی ندارد
ایتنا- جمعیت کاربران اینترنت جهان از مرز سه میلیارد نفر گذشت.
هر روز بر تعداد کاربران اینترنت در جهان افزوده میشود و حالا این جمعیت از مرز ۳میلیارد نفر نیز گذشته است؛ کاربرانی که از محتوای دیجیتال موجود از موسیقی و فیلم گرفته تا کتابهای دیجیتال و انواع نرمافزارها بهره میگیرند و در این میان، عدهای نیز بیتوجه به قانون کپی رایت و بدون پرداخت هزینه لازم، به صورت غیرقانونی به این اطلاعات دسترسی پیدا میکنند.
از آنجا که نقض قانون کپیرایت سبب ضرر و زیان شرکتهای تولیدکننده میشود، بسیاری از کشورها تلاشی همه جانبه برای مقابله با این مشکل دارند و بتازگی در خبرها آمده است که بریتانیا با تصویب قانونی جدید، مجازات نقض قانون کپی رایت در این کشور را بسیار تشدید کرده است.
به موجب این قانون، سرقت آنلاین در بریتانیا به منزله سرقت کالاهای فیزیکی محسوب میشود و به همین دلیل مجازات حبس تا ۱۰ سال برای ناقضان کپیرایت در نظر گرفته خواهد شد در حالی که این مدت پیش از این ۲سال بود.
فعالان حوزه مالکیت معنوی معتقدند جریمههای سخت تر برای ناقضان قانون کپیرایت، میتواند از تجارت آنلاین و الکترونیک حفاظت کند.
طرحی جدید در استرالیا بریتانیا تنها کشوری نیست که دغدغه مقابله با سرقت آنلاین محتوای دیجیتال را دارد چرا که استرالیا نیز در قالب طرحی جدید، کاربران متخلف را با اخطار، پرداخت جریمههای سنگین و بالا رفتن سرسام آور صورتحساب اینترنت، مجازات میکند.
در استرالیا به ازای هر یک دانلود قانونی، ۲۰ دانلود غیرقانونی دیده میشود که این موضوع سالانه حدود ۳/۱میلیارد دلار به اقتصاد استرالیا ضرر میرساند و در طول یک سال مانع پا گرفتن ۶هزار و ۱۰۰ شغل میشود و همین امر مقابله با کاربران متخلف را جدی تر کرد.
ISPهای بزرگ استرالیا ازجمله Telstra, Optus و iiNet برای کاهش میزان سرقت آنلاین در این کشور به درخواست دولت فدرال به یک طرح ۳مرحلهای پیوستند تا رفتار کاربران را تغییر دهند و آنها را به استفاده از منابع قانونی محتوای دیجیتال ترغیب کنند.
به موجب این طرح،کاربران بیتوجه به قانون کپیرایت حداکثر ۷روز پس از انجام تخلف، در گام نخست، یک ایمیل آموزشی استاندارد ازسوی ISPها دریافت میکنند اگر این کاربران به سرقت آنلاین خود ادامه دهند یک پیام هشدار برای آنها ارسال میشود و سرانجام در پیام هشدار نهایی، به کاربر گفته میشود که احتمال احضار به دادگاه وجود دارد.
اگر کاربر در طول ۱۲ ماه، ۳ بار این مرحله را طی کند مالک اثر به عنوان مثال استودیو هالیوود یا شرکتهای نرمافزاری و... می توانند از وی به دادگاه شکایت کنند. البته این طرح در مرحله پیشنویس قرار دارد و ISPها امیدوارند از اول سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۰ شهریور) اجرایی شود.
۱۰ کشور نخست جهان در سرقت آنلاین جالب اینجاست کشورهایی مانند بریتانیا و استرالیا که در آن، بشدت به قانون کپیرایت توجه میشود، جزو ۱۰ کشور نخست دنیا از نظر سرقت آنلاین محسوب نمیشوند ولی تلاشهایشان برای مقابله با ناقضان کپی رایت چند برابر این کشورهاست.
در حال حاضر کشورهای چین، کلمبیا، روسیه، مالزی، هندوستان، ترکیه، تایوان، برزیل، عربستان سعودی و ایتالیا به ترتیب رتبه یک تا ۱۰ را از نظر نقض قانون کپیرایت محتوای دیجیتال آنلاین دارند.
در میان این ۱۰کشور، روسیه نیز به دنبال حفظ قانون کپیرایت است و قانونی در این کشور وضع شده که به موجب آن، کاربران متخلف به ۲دسته تجاری و معمولی تقسیم میشوند.
کاربران تجاری در صورت نقض قانون کپیرایت، تا یک میلیون روبل باید جریمه نقدی بپردازند و کاربران معمولی هم در صورت مبادرت به سرقت آنلاین محتوای دیجیتال به پرداخت۳۰۰هزار روبل جریمه محکوم میشوند.
مجازات نقض کپیرایت در گوشه و کنار جهان کشوری مانند فیلیپین نیز یکی از سختگیرانهترین قوانین را برای مقابله با نقض قانون کپیرایت وضع کرده است و از سال گذشته، سارقان آنلاین، بسته به میزان تخلف، به ۶ تا ۲۰سال حبس و همچنین جریمه نقدی ۵هزار تا ۱۱هزار دلار محکوم شدهاند.
در ایالات متحده امریکا نیز قوانینی برای مقابله با سرقت آنلاین وجود دارد و در قالب آن، اگر کاربر در طول ۶ماه ۱۰مورد یا بیشتر نقض کپیرایت انجام دهد ممکن است به ۵سال حبس نیز محکوم شود.
در فرانسه نیز جریمه نقدی و تعلیق دسترسی به اینترنت در انتظار ناقضان قانون کپی رایت قرار دارد و در ژاپن نیز دانلود غیرقانونی فیلم، موسیقی، نرم افزار و... علاوه بر ۲سال زندان ، مجازات نقدی معادل ۲میلیون ین به دنبال دارد.
قانون کپیرایت در ایران تشدید شود به نظر میرسد در بیشتر کشورها کم و بیش مجازاتهایی مشخص برای مقابله با نقض قانون کپیرایت وجود دارد اما آیا در ایران نیز این قانون به رسمیت شناخته میشود و اساساً مجازاتی برای کاربران متخلف در نظر گرفته شده است؟
شاهین طبری رئیس کمیسیون نرمافزار سازمان نصر دراین باره میگوید: مقوله قانون حمایت از تولید کننده محتوا یا کپیرایت در حوزههای مختلفی کاربرد دارد که یکی نرمافزار است و دیگری حوزههای هنری مانند فیلم، موسیقی و.. را شامل میشود.
وی که اعتقاد دارد ما در ایران قانون کپی رایت داریم، یک اشکال عمده به آن وارد میداند و آن هم قسمت ملی این کار است.
طبری در این زمینه میگوید: ما مقوله کپی رایت را صرفاً به تولیدکننده داخلی محدود کردهایم و اگر یک موزیک، نرمافزار و... مربوط به تولیدکننده غیرایرانی، در ایران تکثیر شود قابل پیگیری نیست و برعکس آن نیز صادق است.
یعنی اگر یک نفر محصولی را در ایران ثبت کند و در خارج از ایران کپی شود کسی نمیتواند شکایتی داشته باشد چون مشمول این قانون نمیشود.
یعنی به موجب قانون کپیرایت ایران، نه ما از تولیدکننده محتوای خارجی حمایت میکنیم و نه در خارج از کشور از تولیدکننده محتوای ایرانی بابت ثبت در ایران حمایتی میشود که این یک مشکل قانونی است.
رئیس کمیسیون نرمافزار سازمان نصر،مشکل دیگر را نه در نبود قانون، که در نبود ضامن اجرایی آن میداند و میگوید: قوانین وجود دارد ولی در اجرای آن مشکل داریم.
به عنوان مثال ۱۵سال قبل مدیر وقت راهآهن جمهوری اسلامی به صورت غیرقانونی، نرمافزار شرکت ایران رایانه را با تغییراتی جزئی مورد استفاده قرار داد و بعد از ۱۰ سال پیگیری و با صرف هزینهای کلان، این شرکت صاحب حق شناخته شد ولی تاکنون حتی یک ریال هم به آنها پرداخت نشده است.
به بیان دیگر متخلفان در دادگاه محکوم میشوند ولی اتفاق بدی برایشان نمیافتد در حالی که فرصتهای صاحب حق از دست رفته و متضرر شده است.
طبری با تأکید بر ضرورت تشدید قوانین کلی، معتقد است قوانین موجود نیز باید تکمیل شوند، چرا که به دلیل بیتوجهی به قانون کپی رایت در ایران و اشکالات آن، به هرحال شرکتهای نرمافزاری داخلی، بازارهای بزرگی را از دست دادهاند در حالی که میتوانستند در منطقه و کشورهای اطراف حاضر باشند و فروش داشته باشند.
وی همچنین با اشاره به ضرورت عضویت ایران در کنوانسیون بینالمللی کپی رایت، میگوید: برای این عضویت باید اراده ملی وجود داشته باشد ولی احساس میکنم این مسأله برای مسئولان در اولویت نیست و به آن اصلاً فکر نمیکنند و اگر هم به آن فکر میکنند،معتقدند حجم مجموعه نرمافزاری که در خارج تولید میشود بسیار بیشتر از ایران است پس استفاده رایگان از آنها به نفع ماست تا اینکه نرمافزار ایرانی را هم شاملکپی رایت کنیم.
به اعتقاد طبری، اتفاقی که در این میان میافتد، این است که عملاً وقتی میخواهیم از یک نرم افزار غیرایرانی استفاده حرفهای کنیم باید چندبرابر بها را بدهیم تا آن نرمافزار را تهیه کنیم چون ما نیاز بهپشتیبانی داریم.
رئیس کمیسیون نرمافزار سازمان نصر همچنین با اشاره به بزرگنمایی در آمارهای مربوط به صادرات نرمافزار میگوید: تا زمانی که به عضویت کنوانسیون بینالمللی کپیرایت درنیاییم هیچ وقت نمیتوانیم صادرات خوبی داشته باشیم چون ارکان اولیه صدور، این است که ثابت کنید این نرمافزار مربوط به یک شرکت ایرانی است و البته ثبت داخل کشور هم هیچ کمکی به صدور نرم افزار نمیکند.
از آنجا که ایران عضو این کنوانسیون بینالمللی نیست، ثبت در ایران و لایسنس آن را قبول ندارند و حتماً باید برای صادرات، ثبت بینالمللی وجود داشته باشد.
به هرحال ذکر یک نکته ضروری است و آن هم اینکه با وجود تصور بسیاری از کاربران مبنی بر ارزان بودن استفاده غیرقانونی از نرمافزار، فیلم و موسیقی به صورت نماهنگ و...، ولی چنین عملی درواقع سبب از بین رفتن رونق در حوزههای مرتبط با نرمافزار، هنر، فناوری و... شده و بسیاری از این رهگذر متضرر میشوند. منبع : روزنامه ایران
ایتنا نمیدونم چرا سنگ سینه آمریکایی ها رو به سینه میزنی ، ایتنا توهم میخواهی مثل دلال میوه در خیابان های تهران بشی که یک کیلو هلو را از کشاورز50 تومان میخره بعد توی بازار5000تومان میفروشه . وگرنه همه میدونن توی این آشفته بازار گرانی کسی پول نداره یک ویندوز400 هزار تومانی بخره. بحبوحه رفع تحریم ها فرصتی شده تا امثالی برخی شرکتا دلال نرم افزار خارجی بشن سهم شما چقد هست ایتنا؟
سلام دوست عزیز. اگر دقت کنید اینجا کسی سنگ امریکا به سینه نمیزنه ولی بحث درباره ی حقی که داره از هنرمندان و دیگر افراد به خاطر نبود این قانون یعنی قانون کپی رایت دارد ضایع می شه است من کاری به شرکت مایکرو سافت و امثال اون ندارم به نظر من این قانون باید در ایران . کشوری که اگر کسی دزدی کند دست او قطع می شود باید بوجود بیاید چرا که بدون این قانون تمام اثار داخلی کپی می شود که این همان دزدی است که در هیچ تفکر سالمی کار صحیحی نمی باشد حرف شما صحیح که وضعیت مردم بد است اما ایا این دلیل قانع کننده است که حتی از تولید کنندگان داخلی هم دزدی کنیم .فکر نمیکنم قیمت کار های داخلی 400 هزار تومان باشد ای کاش روزی بیاید که دیگر نام ما جز ان 4 کشور دنیا که قانون کپی رایت ندارند نباشد فابل توجه شما دوست در دنیا تنها 4 کشور این قانون را ندارند این کشور ها عبارت اند از / عراق .افغانستان. یمن و ایران امید وارم روزی برسد به جای دم زدن از میهن پرستی انسانیت و دین داری به طور حقیقی و جدی به ان عمل کنیم . شما با این مطلب مشکل دارید چون نام امریکا در ان قید شه حال اگر جای امریکا نام کشوری مانند لبنان ذکر شده بود هم . ایا باز هم جبه می گرفتید بله دوست عزیز لبنان هم قانون کپی رایت دارد. و لی ما خیر
خب داره میگه توی ایران کپی رایت نیست دیگه همه رو میگه خودش رو هم میگه چرا دعوا دارین! حتی اگه ما سی دی ویندوز رو بخریم که می خریم در اصل پولی به شرکت مایکروسافت نمی رسه و این یعنی دزدی.
اگر قانون باشه، دلال نمی تونه از کشاورز ارزان بخره و گران بفروشه توی کشورهای توسعه یافته کشاورزها جز پولدارترین ها هستند. پس مشکل از خودمونه آقا پای امریکا رو وسط نکش!
با سلام
متاسفانه خیلی ها فکر می کنند نبود قانون کپی رایت به نفع کشور است در حالی که اینگونه نیست بزرگترین ناقض قانون کپی رایت در کشور خود دولت و صدا وسیما ست ما وقتی با کشور آمریکا هیچ مبادله فرهنگی نداریم چگونه صدا سیما فیلم امریکایی پخش می کند آیا آن فیلم را تهیه کننده آن شرکت خریداری میکند مطمینا اینطور نیست
چرا در ایران یک انیمیشن خوب ساخته نمی شود در حالی که همه دنیا از همین نرم افزارها استفاده می کنند که در ایران رایگان در دسترس است چرا در ایران یک برنامه خوب کاربردی پولی جهانی ساخته نمی شود و خیلی چراهای دیگه
یکی از مضرات نبود قانون کپی رایت افزایش افراد تحصیل کرده در کشور است چون دانشگاه ها با امکانات نرم افزاری زیاد ولی بدون دانش لازم برای استفاده از انها شکل میگیرند که مهندس و کارشناس خروجی این دانشگاه ها است افرادی که در گذشته ای نه چندان دور شاید حداکثر حقی که داشتند گرفتن مدرک دیپلم بود الان لیسانس و فوق لیسانس میگیرند و انتظارشان از سطح کارشان و حقوقشان بالا می رود به همین دلیل قشر کارگر در جامعه کم می شود و ضمنا کارهای تخصصی را افراد با سواد دست پا شکسته انجام می دهند و باعث می شود تولید دانش در کشور کم شود چون سطح دانش کشور نسبت به علم نخبگان کاهش پیدا می کند شخص نخبه و خبره از کشور می رود و نهایتا این ضرر بزرگی است که به کشور تهمیل می شود نخبه ای که با هزینه دولت در بهترین دانشگاه کشور تحصیل کرده و باید از او بهره برداری کرد به علت نبود امکانات و زمینه علمی برای نخبه از کشور می رود
به جرات می توان گفت با اجرای درست قانون کپی رایت در کشور حداقل 5 میلیون فرصت شغلی جدید در کشور ایجاد شده و رونغ اقتصادی در تمام بخش های صنعتی و تجاری کشور اتفاق می افتد به امید روزی که این قانون در کشور اجرا شود و همه مردم ایران به حقوق همه مردم جهان احترام بگزارند .
چون ما با دولت امریکا مشکل داریم نباید به رییس شرکت مایکروسافت و تهیه کنندهآمرکایی ضرر بزنیم
اینکه کپی رایت ضمانت اجرایی در ایران نداره تقریبا بی معنی و غیر ضروریه؛ به خاطر اینه که در اصل دانشگاه هاش خودشون رو مستحق هرگونه اصالت منبعی می دونن (توجه داشته باشید که این روزها تقریبا دانشگاه غیر دولتی معنی نداره).
مردم به سه دسته تقسیم می شوند: دولتی، خصوصی و خصولتی
بخش خصوصی می تواند شامل هر بخشی بجز خصولتی و دولتی باشد.
معنای دیگه این حرف اینه که بخش خصوصی می تونه غیردوست و حتی دشمن باشد. بنابراین ضمانت اجرایی ای لازم هست وجود داشته باشه تا از منافع بخش های خصولتی و دولتی در برابر دشمنها، دزدها، هکرها، و جاسوس ها حفاظت کند که الحمدلله این اتفاق الآن داره به طور کامل اتفاق می افته.
پس قانون در حال اجراست. این حرف ها هم که من و شما می زنیم بی معنیست
کاملا حق با شماست نبودن کپی رایت یعنی دزدی
کشور های خارجی سالانه روی نرم افزار اندازه فروش نفت ایران پول در میارن هرجور حساب کنیم ما دزدیم
و کشور هایی مثل آمریکا و انگلستان دزد نیستن
قانون کپیرایت در کشورهای توسعهیافته بسیار ساده و بسیار همهگیر هست و شامل تمامی آثار هنری میشه. اما مطمئن نیستم برخی آثار هنری مثل حرکات رقص هم شامل این قانون بشه (البته فکر نکنم رقص و حرکات بدن در ایران اساسا در قانون بخوان تعریف بشن، چون حروم به حساب میاد).
کپی رایت وقتی تو ایران می تونه اجرا بشه که کشور های استعمارگر مانع پیشرفت کشور ما نشن، کپی رایت وقتی اجرا میشه که یه ویندوز که شاید یک بیستم حقوق یه آمریکایی میشه، نصف حقوق یه ایرانی رو نبره، کپی رایت وقتی اجرا میشه که آمریکا پول هایی که از ایران چپاول کردو پس بده، کپی رایت وقتی اجرا میشه که تحریم های بی مورد غرب باعث ویران شدن اقتصاد کشور نشه.
برای اینکه یک قانون جهانی کپیرایت رو در ایران لحاظ کرد (در کشوری که چندان با کشورهای توسعهیافته همجهت و هم سو نیست) به نظرم چالشهای زیادی هست. و شاید لحاظ کردن قانون جهانی برای ایرانیها با توجه به دردسرهاش چندان عملی نباشه و قانونگذار که بهش فکر میکنه سرش گیج میره و کلا بیخیال قضیه میشه. شاید برای همین هم باشه که این همه سال این قانون زمین مونده و درست نه نوشته میشه و نه چیزی هست که الان هست به شکل کارآمدی اجرا میشه.
به نظرم اجالتا باید قانون داخلی مجزایی برای ایرانیها تعریف کرد که حقوق افراد داخل کشور رو تامین کنه وگرنه با همین فرمون اگر بخوایم بریم جلو حق ایرانیها خم ضایع میشه. و کلا نبود کپیرایت یک صدمهی جدی به سطح خلاقیت در ایران میزنه چون من با خودم میگم چه کاریه این همه خلاقیت به خرج بدم و یک چیزی خلق کنم در حالی که میدونم راحت کپی میشه و دست من هم هیچجایی بند نیست.