ايتنا - تراژدي انتخابات صنفي

رامين سمسار*
با خود عهد کرده بودم که در مقوله انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه‌ای دست به قلم نبرم و لب به شکایت نگشایم، اما تاب نیاوردم.

فقط باید اشک ریخت و گریست برای برخوردهایی همچون آنها که در روزهای اخیر شاهد بودیم و ادبیاتی که در هفته اخیر شنیدیم، زیرا که جز دلشکستگی چیز دیگری از آن نصیب نشد.

این متن نه درصدد دفاع از فرد یا گروهی است، و نه به منظور حمله به فرد یا گروهی دیگر تدوین شده است، و تنها در پی یادآوری این نکته به رشته تحریر در آمده است که:

«منافع جمعی بر منافع فردی در اولویت است»

کاندیدای ارجمند، همکار محترم رسانه‌ای، فعال صنفی گرامی... چرا تخریب، چرا تهمت، مگر راه دیگری برای پیروزی در انتخابات نیست؟

چرا در یک حرکت صنفی که قرار است جز مسئولیت و کار مضاعف چیزی در پی نداشته باشد، این‌گونه به رقابت می‌پردازیم؟

اگر هدف خدمت است، چه در لباس عضو هیئت مدیره و چه در لباس یک فعال ساده و بی‌ریا. آیا برای شما تفاوتی در این میان هست؟

آیا کرسی‌هیئت مدیره‌ سازمان نظام صنفی به پله‌ای برای ترقی می‌ماند؟

مدیر باتجربه، که با انبوهی از مسئولیت‌ها و گرفتاری‌های متعدد به قولی حتی فرصت چندانی برای استراحت نیز ندارید، آیا پس از انتخاب شدن به حد کفایت از وقت گرانبهای خود را به سازمان نظام صنفی اختصاص خواهید داد؟ اگر نه، پس چرا؟

مدیر جوان و پر تلاش، آیا شما از تجربه، دانش و سابقه مدیریت کافی برخوردار هستید تا بر کرسی هیئت مدیره سازمان تکیه زنید و در جمعی حضور داشته باشید که قرار است برای یک صنف تصمیم بگیرد و برای مشکلات راه چاره‌ای بیاندیشد؟ اگر نه، پس شما چرا؟

بی شک ادبیاتی که در روزهای اخیر شاهد آن بوده‌ایم به هیچ روی در شأن و منزلت صنفی فرهیخته همچون IT نیست.

به امید آنکه پس از اعلام نتایج شاهد گفتار و رفتاری شایسته‌تر باشیم، بدون بخل و کینه‌ورزی به رای اکثریت احترام بگذاریم و با هیئت مدیره جدید از دل و جان همکاری کنیم.

در انتظار آینده می‌نشینیم تا تحقق وعده‌ها را شاهد باشیم و به فرمایش حضرت حافظ:
خوش بود گر محک تجربه آید به میان / تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
-------------------------------------------------
* كارشناس فناوري اطلاعات و همكار تحريريه ماهنامه دنياي كامپيوتر و ارتباطات