چکاندن تفنگ خالی* به تازگی، جمعی از محترمین صنف فناوری اطلاعات کشور، میهمان آقای دکتر نهاوندیان جهت صرف صبحانه با وزیر محترم ICT بودند. پس از حضور در مراسم صبحانه اتاق بازرگانی، آقای رحمتی، رییس محترم سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور، به شدت آزرده خاطر شدند و فرمایشات جناب وزیر، آقای تقی‌پور با انتظارات و باورهای ایشان، متناقض بوده است. آقای رحمتی طی نامه مفصلی که در جراید چاپ شد اعلام فرمودند که از شوک ناشی از ادبیات حاکم بر جلسه، مبهوت شده‌اند و تصمیم گرفتند نتایج حاصل از یکسال و نیم عملکرد سیاست‌های خود را، صریح و شفاف به اعضاء صنف حاضر در جلسه 18 مرداد سازمان، اعلام کنند. قطعا اعلام ناکامی‌ها، با ذکر هر دلیل و برهانی، اسباب ایجاد روحیه مثبت و اعتماد به نفس یا شادی و شعف در اعضاء صنف نخواهد شد و اگر با نیت و هدف مشخص نباشد بیشتر، نوعی خودزنی و انتقاد از خود است. پس از حضور در همایش 18 مرداد، آقای رحمتی اعلام فرمودند نتایج مورد انتظار از هیئت مدیره دوره دوم سازمان، مطلقا محقق نگردیده است. بدین ترتیب، ایشان از منتقدین خود، سبقت گرفتند و با اعلام ناکامی‌ها، چیزی برای طرح و بحث منتقدین، باقی نگذاشتند. حالا اعلام نتایج حاصله برای اعضاء حاضر در سالن هتل سیمرغ که جمعی از همکاران ساده فعال در شرکت‌های رایانه‌ای هستند چه تاثیر مستقیم و موثری بر جناب وزیر محترم در راس نهاد حاکمیتی مرتبط با صنف دارد قابل بررسی، تعمق و تامل است و باید دید مخاطب اصلی نامه آقای رحمتی هم، چه کسی می تواند باشد؟ آیا مخاطب نامه آقای رحمتی، جناب وزیر است یا به اعضاء ساده صنف نوشتند یا شخص خودشان، مخاطب اصلی بوده‌اند؟ اگر جناب وزیرمحترم، مطالبی را رو در رو و با شفافیت و صراحت کامل، با رییس محترم سازمان نظام صنفی در اتاق بازرگانی مطرح نموده‌اند چه ملاحظه و رودروایسی با اعضاء ساده و معمولی همان سازمان دارند؟ ضرب‌المثل شیرینی می‌گوید از تفنگ خالی، دو نفر می‌ترسند. قطعا" اگر بشود از چنین ابزار کم اثری، استفاده مفیدی در جهت نیل به مقصود، کرد بی‌تردید، امری هوشمندانه و زیرکانه است اما اعلام یک ضرب‌العجل کوتاه و نزدیک چند روزه بین انتشار نامه و مراسم 18 مرداد، باید حکمتی داشته باشد که ما قادر به درک آن نیستیم وگرنه چه کسی می‌تواند برای چکاندن ماشه یک تفنگ خالی، این اندازه عجله و شتاب داشته باشد. ضمن اینکه در روز مذکور، مشخص شد جناب وزیرICT، تنها نیستند و صف طویلی از مقامات عالی‌رتبه از وزارتخانه‌های صنایع و ICT و اداره مالیات و شهرداری و استاندارد، نسبت به آقای رحمتی، بی‌وفایی و خلف وعده فرموده‌اند. امان از بی‌وفایی. جناب آقایان تقی‌پور، کرم‌پور، قالیباف، محرابیان، و دکتر عسگری بخشی از مقاماتی بودند که انتظارات ریاست محترم سازمان نظام صنفی را برآورده نفرموده بودند. وقتی با چنین جمع پرشماری مواجه هستیم بررسی دلیل عدم موفقیت، حائز اهمیت است. آیا بخش دولتی نسبت به بخش خصوصی، موضع خصمانه دارد؟ آیا توقعات، مقبول نبوده است؟ یا فضای طرح آن، مناسب نبوده است؟ یا نحوه بیان و ادبیات مورد استفاده، گویا نبوده یا دلیل مشخص دیگری داشته است؟ نهایتا اعلام پذیرش اجرای نمایشگاه الکامپ توسط آقای رحمتی، مهمترین خبری بود که در مراسم روز 18 مرداد، اعلام شد. اتفاقی که فی نفسه نمی‌تواند بار مثبت یا منفی خاصی داشته باشد و ارزش آن در مقایسه کیفی این نمایشگاه با نمایشگاه سال قبل، در آینده قابل محاسبه خواهد بود و در پایان نمایشگاه می‌توان قضاوت کرد که این رویداد، یک فرصت بوده یا یک تهدید. ظهور یک مدیر اجرایی کارآمد و دارای بصیرت، در سمت دبیر سازمان، در بین مجموعه‌ای از انبوه بیش از مدیران ستادی، نویدبخش تغییرات مثبت و همچنین اجرای نمایشگاهی مناسب با دستاوردهای مثبت برای اعضاء صنف می‌باشد که گرچه بسیار دیر آمده اما بسیار خوش آمده است. ----------------------------------------------------------- منبع: سايت سازمان نظام صنفي رايانه‌اي