ایتنا - توسعه قطعات سخت‌افزاري اترنت توانست الگوي پيداش شبكه‌ها را به شكل توزيعي تغيير دهد و موجب رونق شبكه‌هاي حال حاضر شود.
شنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۱۱:۵۳
چگونگی توسعه شبکه‌های توزیعی با اترنت
در گذشته براي اتصال رايانه‌هايي كه نقش سرور را براي شبكه شدن ساير رايانه‌ها بازي مي‌كردند نيز پهناي باند كمي در نظر گرفته مي‌شد تا بتواند با يكديگر در ارتباط باشند و پهناي باند در بدو ورود خود به دليل عدم توسعه تجهيزات و كاربرد كم آن‌ها، قيمت بالايي داشت.
به گزارش ایتنا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران، هم‌زمان با ورود رايانه‌هاي شخصي به بازار روند توسعه شبكه‌ها نيز بهبود يافت تا جايي كه ديگر سيستم‌هاي عامل كم‌تر به سخت‌افزار متكي بودند و زمينه براي استفاده از برنامه‌هاي كاربردي روي يك رايانه پايه و اجرا در ساير رايانه‌هاي شبكه فراهم شد.
رفته رفته توسعه شبكه‌ها برمبناي پروتكل‌هاي ميان شبكه‌اي گسترش يافت كه به آن‌ها اترنت اطلاق شد و با گذر زمان توسط زيراكس نسخه‌هاي بعدي و پيشرفته‌تر آن‌ها منتشر شد.
توسعه قطعات سخت‌افزاري اترنت توانست الگوي پيداش شبكه‌ها را به شكل توزيعي تغيير دهد و موجب رونق شبكه‌هاي حال حاضر شود.
شبكه‌هاي توزيعي نيازمند نوعي استانداردسازي براي تبادل اطلاعات و ارتباطات خود هستند كه برخي سازمان‌هاي استاندارد، استانداردهايي را در اين زمينه اتخاذ كرده‌اند.
روند توسعه‌اي اترنت در جهان توانست به همگان اثبات كند كه شبكه‌هاي اختصاصي چندان مورد توجه مشتريان و در كل جامعه نيست و اكثريت آن‌ها تمايل به استفاده از برنامه‌هاي كاربردي و شبكه‌هاي توزيعي دارند.
گسترش شبكه‌هاي توزيعي نيازمند آن است كه براي تبادلات داده‌اي و برقراري ارتباط بين اجزا و تجهيزات زباني واحد و قابل درك براي تمامي آن‌ها وجود داشته باشد تا به راحتي بتوانند با يكديگر تعامل داشته باشند و در همين راستا نياز بود كه استانداردهايي اتخاذ شود كه در حال حاضر هم مؤسسات استاندارد فراواني در حوزه مباحث ICT وجود دارند كه به اختصار مهمترين آن‌ها در زير آمده است:
۱-ANSI:
اين عبارت كه مخفف (American National Standard Institute) است،مؤسسه استاندارد ملي آمريكاست، به عنوان سازماني خصوصي و غيرانتفاعي وظيفه توسعه و هماهنگ سازي استانداردهاي ملي را برعهده گرفت.
با وجود اين که ANSI خود استاندارد ايجاد نمي‌کند اما با تاييد اعتبار روند موسسات استانداردسازي بوجود آمده استانداردهاي ملي آمريکا (ANS) را تسهيل مي‌كند.
استانداردهاي اين سازمان ملي است اما با انتشار استانداردهاي آن در سازمان‌هاي استاندارد بين‌المللي رعايت نشدن آن‌ها به منزله عدم رعايت استانداردهاي جهاني خواهد بود.
۲-IEEE:
انجمن كارشناسان برق و الكترونيك نام اين مؤسسه استاندارد و برگرفته از
(Institute of Electrical and Electronic Engineers) است كه علوم رايانه و فن‌آوري اطلاعات را هم در دستور كار خود قرار داده است.
اين مؤسسه وظيفه تدوين استانداردهاي مخابراتي و ارتباطات داده‌يي را برعهده دارد هرچند كه فعاليت برروي تدوين استانداردهاي شبكه LAN و MAN نيز داشته است؛ اين استاندارد نيز بين‌المللي است.
۳-ISO:
International Organization for Standardization كه به معني سازمان استانداردسازي بين‌المللي است در سال ۱۹۴۷ به گونه NGO در ژنو سوئيس شروع به كار كرد.
اين سازمان غيردولتي به صورتي گسترده به وضع استانداردهاي کلي و جزئي در رابطه با هماهنگ کردن استانداردهاي متفاوت جهاني مي‌پردازد.
سازمان بين‌المللي استانداردسازي با وجود اين که يک سازمان غيردولتي است اما به دليل اين که استانداردهايش تبديل به قوانين مي‌شود از بيش‌تر سازمان‌هاي غيردولتي قدرتمندتر است.
۴-IEC:
مخفف International Electrotechnical Commission است كه اداره مرکزي آن در ژنو قرار دارد و در سال ۱۹۰۹ تأسيس شد.
اين استاندارد موارد الكتريكي و الكترونيكي را در برمي‌گيرد و با گسترش فن‌آوري اطلاعات، IEC و ISO با يكديگر توافق كردند و استاندارد JTC را كه مخفف Joint Technical Committee است براي فن‌اوري اطلاعات به وجود آوردند.
۵-IAB:
نام اين مؤسسه مخفف Internet Activities Borad است كه توسعه اينترنت را مدنظر قرار داده است و استانداردهايي در اين زمينه اتخاذ كرده است.
دو كميته اين مؤسسه IRTF و IETF است كه IRTF فن‌آوري‌هاي جديد اينترنت را بررسي مي‌كند و IETF نتيجه اين تحقيقات را به صورت استاندارد درمي‌آورد.
کد مطلب: 17807
