پژوهشگران با استفاده از نور عملکردهای DNA را فعال و غیرفعال کردند
ایتنا - دیانای بنیادیترین پایه حیات بر روی کره زمین است. همه اطلاعات ژنتیک مورد نیاز ارگانیسمها برای کارکرد، رشد، و بازتولید درون DNA آنها ذخیره میشود.
DNA بنیادیترین پایه حیات بر روی کره زمین است. همه اطلاعات ژنتیک مورد نیاز ارگانیسمها برای کارکرد، رشد، و بازتولید درون DNA آنها ذخیره میشود. زیستشیمیدانان دانشگاه Münster یک استراتژی جدید را برای کنترل کارکردهای بیولوژیکی DNA با استفاده از نور توسعه دادهاند. این موفقیت بزرگ پژوهشگران را قادر میسازد تا درک و کنترلشان بر فرایندهای مختلفی که درون یک سلول رخ میدهند را بهبود ببخشند.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلشگیر، تیمی به رهبری پروفسور Andrea Rentmeister از انستیتو زیستشیمی دانشگاه مونستر از چیزی به نام واکنش آبشاری آنزیمی برای درک و ردیابی کارکردهای DNA استفاده نمود. این تیم توانست، با توالیبندی گامهای واکنشی متوالی با استفاده از آنزیمهای مختلف، آنچه اصطلاحا گروههای قفسبندینوری (photocaging) نامیده شده را انتقال دهد؛ این گروهها از طریق تابش نور قابل حذف شدن هستند.
این کار برای این پژوهشگران امکان انتقال پسماندها یا دستکاریهای بزرگ، از جمله گروههای photocaging، را فراهم میآورد. این تیم از مهندسی پروتئین برای مهندسی یک آنزیم در این آبشار استفاده کند، که امکان روشن یا خاموش کردن عملکردهای DNA را فراهم میآورد. استفاده از طراحی پروتئین برای این تیم امکان بسط طیف بستر آنزیمها را فراهم آورد. آنزیم مورد نظر در اینجا متیونین آدنوسیلترانسفراز (MAT) نام دارد. این تیم دو MAT را مورد بررسی قرار داد، و دستکاریهای انجام شده توسط آن یک نقطه شروع برای توسعه کارهای دیگر با یک طیف بستر بسط داده شده را فراهم میآورند.
رنتمیستر میگوید که ترکیب MATها با آنزیمهای دیگر دارای پتانسیلی برای کاربردهای سلولی آتی است. این دانشمندان همچنین خاطرنشان کردند که این تحقیق گامی مهم در پیادهسازی مواد غیرطبیعی تولیدشده درجا برای آنزیمهای دیگر استفاده شده در مطالعات اپیژنتیکی است. مطالعات قبلی توانسته بودند نشان دهند که پسماندهای کوچک، که دستکاریهای کوچکی در چیزهایی مانند گروههای متیل هستند، میتوانند به شکلی بسیار گزینشی به DNA، RNA یا پروتئینها انتقال داده شوند. این تحقیق جدید بسط مهمی از آن تحقیق به شمار میرود.
به عبارت دیگر شاید این تحقیقات بخشی از همان بیوپروگرام باشد ، برنامه نویسی و پیاده سازی آن برروی سلولها ، در گذشته نه چندان دور برنامه نویسی برای پردازنده ها و ذخیره سازی بر روی دیسک ها بود و حال برنامه نویسی برای پردازنده های بیولوژیکی و ذخیره و اجرا برروی سلول های زنده ، عجب روزگاری ست و علوم با چه سرعتی در حال رشد هستند ، و دوری جستن از این دنیا بدون شک عامل تخریب و واماندگی هر جامعه ای خواهد بود. البته که ما نه غافلیم و نه گوشه گیر.