ایتنا- این قانون‌گریزی حتی به طرح چکاوک که جایگزینی چک‌های بانکی به جای پیک‌های موتوری بود نیز سرایت کرد.

چند روز قبل رادیو در حال گفت‌وگو با یک مقام پلیس راهور و یک جامعه شناس بود که چرا برخی رانندگان نه تنها تمام تلاش خود را برای قانون‌گریزی می‌کنند بلکه در این راه به یکدیگر یاری نیز می‌رسانند. مجری می‌گفت برای مثال یاد گرفته‌ایم وقتی در جاده راننده‌ای که از مقابل می‌آید بی‌دلیل نور بالا می‌اندازد یعنی "مراقب باش جلوتر پلیس هست."

یا موتور سوارانی هستند که در ابتدای ورودی طرح ترافیک کسب و کار جدید پیدا کرده‌اند و پشت پلاک ماشین‌ها حرکت می‌کنند تا مانع ثبت آن توسط دوربین‌ها شوند. جامعه شناس مربوطه البته از این ابتکارات از ته دل می‌خندید و در نهایت هم علت قانون گریزی را نتوانست به درستی تشریح کند.

چند باری وسوسه شدم با برنامه تماس بگیرم اما از آنجا که پشت فرمان بودم، حالا می‌توانم پاسخ آن را بدهم!
می‌گویند قوانین راهنمایی رانندگی برای سلامت ما رانندگان است. آری حرف حساب است. پس چرا برخی از ما رانندگان ایرانی قانون گریز هستیم؟ علتش این است که من تا زمانیکه موتورسوارانی را می‌بینم که کلاه ایمنی بر سر نداشته و با نوزاد و کودک خردسال بی هیچ مشکلی از جلوی ماموران هوشیار راهنمایی و رانندگی عبور می‌کنند، حق دارم نپذیرم که پلیس بیشتر از یک موتور سوار بی‌کلاه و نوزادش، نگران سلامت من است که در انبوه ترافیک سوار یک ماشین با ۲ هزار کیلو آهن و حفاظ در اطرافم باشد.

لذا اینجاست که تخلف صورت می‌گیرد. به جز تناقضاتی از این دست، علت دیگر که هفته گذشته نیز به آن پرداخته شد عدم احترام به حق دانستن و آگاه‌سازی مردم است که زمینه‌ساز قانون‌گریزی می‌شود. وقتی مردم را به درستی آگاه نکنیم شاهد عدم مشارکت آنها حتی در بالابردن یک ریال روی قبوض مخابراتی ایشان هستیم، اما اگر مردم بدانند پولی که می‌دهند کجا می‌رود و صرف چه می‌شود، خیلی چیزها حل خواهد شد. یادمان نرود که امروز مردم و خیرین با کمال میل هزاران میلیارد تومان پول در راه خیر هزینه می‌کنند. اما قطعا برای پرداخت ریالی که علت آن را ندانند، سخت‌گیر می‌شوند.

با این مقدمه هفته قبل طرحی به نام چکاوک در کشور اجرا شد تا به موجب آن چک‌های بانکی به جای پیک‌های موتوری بر بستر فضای الکترونیکی جابجا شود. در همین نگاه اول چنین طرحی یعنی کاهش عظیم هزینه‌ها و افزایش سرعت خدمات.

اما این طرح به دلایلی که ضعف اطلاع‌رسانی از آن جمله به شمار می‌رود موجب شده چک به شکل آنی از حساب صاحب چک برداشت شود اما ۳ تا ۴ روز بعد به حساب حامل چک واریز شود!

در مورد این مساله دلایلی مطرح است اما همین امر موجب شده تا مردم به نوعی چکاوک را دور بزنند و به جای به اصطلاح خواباندن چک به حساب، مستقیما به بانک‌ها مراجعه کرده و چک را در محل نقد کنند و میلیون‌ها تومان پول را دوباره به حسابشان واریز کنند!

ولی به راستی آیا واقعا هدف از اجرای این طرح فناورانه این بود؟ و به این ترتیب آیا باز هم می‌توان ایرانی‌ها را به قانون‌ستیزی و قانون‌گریزی متهم کرد؟

منبع: علی شمیرانی - عصر ارتباط