مطالعهای جدید از دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا نشان میدهد کمبود زمان آزاد یکی از عوامل مهم افزایش خطر زوال عقل است. کارشناسان هشدار میدهند فشارهای زندگی مدرن و فقر زمانی، مانعی جدی برای حفظ سلامت مغز محسوب میشود. به گفته پژوهشگران، بدون اصلاح سیاستهای کاری و اجتماعی، روند ابتلا به زوال عقل در سالهای آینده شتاب خواهد گرفت.
دوشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۰۱:۰۰
زمان آزاد؛ سلاح پنهان در برابر زوال عقل
به گزارش ایتنا و به نقل از ساینس الرت، محققان دانشگاه «نیو ساوت ولز» (UNSW) استرالیا در مقالهای تازه تأکید کردهاند که نحوه مدیریت و اولویتبندی زمان، نقشی اساسی در سلامت مغز دارد.
به گفته پژوهشگران، برای حفظ سلامت جسم و ذهن، افراد به زمان کافی برای انجام فعالیتهای متنوع نیاز دارند؛ از جمله خواب مناسب، تهیه غذای تازه و سالم، و تعاملات اجتماعی منظم. اما این فعالیتها اغلب در رقابت با مشغلههای روزمره از جمله کار، رفتوآمد و سایر مسئولیتهای شخصی قرار میگیرند.
مطالعات پیشین نشان دادهاند که بسیاری از عوامل سبک زندگی مانند احساس تنهایی، مصرف غذاهای فرآوریشده، کیفیت خواب، میزان فعالیت بدنی و حتی بهداشت دهان و دندان، با احتمال بروز زوال عقل در ارتباط هستند.
سوزان روهر، اپیدمیولوژیست، در اینباره میگوید: «اگر بتوانیم عوامل خطر قابل اصلاح را از میان برداریم، حدود ۴۵ درصد موارد زوال عقل در سراسر جهان قابل پیشگیری خواهد بود. با این حال، بسیاری از افراد به سادگی زمان کافی برای ورزش، استراحت، تغذیه سالم یا حفظ روابط اجتماعی در اختیار ندارند.»
پژوهشگران از این پدیده با عنوان «فقر زمانی» یاد میکنند؛ مفهومی که به گفته آنان، مانعی پنهان در مسیر کاهش خطر زوال عقل است. در واقع، تصمیمگیریهای روزانه برای انتخاب سبک زندگی سالم، به شدت تحت تأثیر فشارهای شغلی، مراقبت از فرزندان یا والدین و سایر تعهدات زندگی مدرن قرار دارد.
یافتهها همچنین نشان میدهد که نابرابری زمانی در میان گروههای مختلف جمعیتی توزیع یکسانی ندارد. برای مثال، زنان در بسیاری از کشورها هنوز بیشترین سهم وظایف مراقبتی را بر عهده دارند و افراد با درآمد پایین معمولاً ناچارند ساعات کاری طولانیتر یا نامنظمتری را سپری کنند.
به گفته محققان، برای حفظ سلامت مغز، افراد باید به طور میانگین روزانه حدود ۱۰ ساعت از زمان خود را به فعالیتهایی مانند خواب کافی، تغذیه مناسب، تعامل اجتماعی و ورزش اختصاص دهند.
سیمون رپرموند، پژوهشگر روانشناسی، در این زمینه توضیح میدهد: «برای بسیاری از افراد، بهویژه کسانی که در موقعیتهای شغلی دشوار یا نقشهای مراقبتی قرار دارند، رسیدن به چنین توازنی در شرایط فعلی تقریباً غیرممکن است.»
به باور پژوهشگران، مقابله با فقر زمانی مستلزم اتخاذ سیاستهای حمایتی گسترده و اصلاح ساختارهای اجتماعی است. از جمله راهکارهای پیشنهادی میتوان به بهبود خدمات مراقبت از کودکان، انعطافپذیری بیشتر در نظام کاری (مانند اجرای هفته کاری چهارروزه)، گسترش شبکه حملونقل عمومی و ایجاد «حق قطع ارتباط» در محیطهای کاری اشاره کرد.
پرمیندر ساچدف، متخصص اعصاب و روان، میگوید: «در حال حاضر سیاستها و تحقیقات مربوط به سلامت مغز، بیش از اندازه بر تغییر رفتار فردی تمرکز دارند. اما اگر افراد از منابع زمانی لازم برای اجرای این توصیهها برخوردار نباشند، در عمل کسانی که بیش از همه در معرض خطرند نادیده گرفته میشوند. همانطور که دولتها برای مقابله با نابرابری درآمدی اقدام میکنند، باید برای کاهش نابرابری زمانی نیز سیاستگذاری کنند.»
پژوهشگران هشدار میدهند که در صورت بیتوجهی به این موضوع، روند رو به رشد موارد ابتلا به زوال عقل در سالهای آینده ادامه خواهد یافت و در نهایت، اقشار محروم بیشترین آسیب را متحمل خواهند شد.
کد مطلب: 87596
