روسیه خود را برای قطع احتمالی اینترنت جهانی آماده می‌کند

«قطع دسترسی روسیه به اینترنت جهانی چه ایده وحشتناکی خواهد بود، زیرا این امر به شهروندان عادی بیشتر از دولت روسیه آسیب می‌رساند.»
قطع ارتباط اینترنت جهانی نشان از عدم اعتماد بنفس است که این خود تنها می تواند نشان دهنده عدم اعتقاد و اطمینان به درستی راهبردها و یا ضعف هماهنگی و همگامی با علوم روز و جامعه جهانی باشد ، افزایش توانمندی در تعامل با جهان بسیار مثبت ، اما دوری جویی از جامعه جهانی و انزوا را مد نظر قرار دادن نشانه ضعف است و نه چیز دیگر.

«هم اکنون دسترسی به توئیتر و فیس‌بوک در روسیه محدود شده و استفاده از نتفلیکس برای مشاهده فیلم و سریال نیز ناممکن شده است. همچنین آپلود فیلم بر روی تیک تاک نیز دیگر امکان ندارد.»
از قدیم گفتن‌ کسی که حساب پاک است از محاسبه چه باک است . انگاری عده ای در جایگاه های مدیریتی همیشه نگران حساب و کتاب هستند ، چرا ؟، جواب با خودشان است ، عزیزان ، شتر سواری دولا دولا نمیشه ، چیزی که عیان است ، به نوعی در شبکه های اجتماعی به شکلی آشکارتر می شود و شاید همین موجب نگرانی «برخی» و عده ای قلیل که حاضر به حساب پس دادن به مردم نیستند ، شده و می شود ، بطوری که دیگر از توهین به منتقدان هیچ ابایی ندارند ، یکی حرف از سگ قلاده بلند میزند و روزی دیگر کسی حرف از بلند کردن چوب و چماق می گوید ، البته شاید خالی از لطف نباشد کمی توجه داشته باشیم که مدیریت امروزه ، مکتب داری نیست ، که با برداشتن چوب بخواهیم ، منتقدی را وادار به سکوت کنیم ، بزرگواران و عزیزان ، قدیمی ها چه خوب گفتند :« این دنیا به کسی وفا نمی کند» ، صندلی های صدارت هم از این قاعده مستثنی نیست ، برادران ارجمند گمان نمی کنید کمی آهسته برویم و با هم برویم بهتر باشد؟ آیا با توهین و تهدید مشکلات حل می شود؟ زیاد دور نمی رویم ، همین چند دهه پیش بود که مردم جواب چوب برداشتن را دادند و بحمداله با سلامتی و اقتدار هشت سال جنگ هم گذراندند و هنوز پابرجا هستند ، اما کجایند آنانی که بی هیچ منطقی فقط و فقط بر اراده و خواست خود پافشاری می کردند ، عزیزان و بزرگواران ، لذتی که در تعامل است در تقابل نیست. الگوهای روسی شاید مناسب آنجا باشد اما هر فضا و مکانی الگوهای خاص خود را دارد ، هزاران سال تمدن مکتوب و سرشار از فرهنگ و صلح جویی و صلح دوستی ، بسیار متفاوت است با فرهنگ های که با جنگ و کشور گشایی به آب و نانی رسیده اند ، به هر حال شاید گفتن این حرف ها در این نقطه موضوعیت نداشته باشد ، اما به ناچار ، با انگیزه عاقبت اندیشی ، گفتنی را باید گفت ، به قولی : « دشمن میگه خواستم بگم ، اما ، دوست میگه ، من گفتم»
به هر حال با آرزوی سلامتی برای همه دست اندرکاران مدیریتی ، امید که همه تصمیمات ختم به خیر شود و دست به چوب نباشیم.انشااله.