ایتنا - یافته‌های جدید، در راستای نظریه‌ای هستند که یک برخورد بزرگ را عامل پدید آمدن ماه می‌داند.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ماه و زمین ممکن است متفاوت‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، باشند و بدین‌ترتیب برخی از مدل‌های کنونی که نحوهٔ شکل‌گیری ماه را توضیح می‌دهند، به چالش کشیده شده‌اند.

به گزارش ایتنا و به نقل از Space، زمین نزدیک به ۴ میلیارد و ۵۰۰ میلیون سال پیش پدید آمد و تحقیقات قبلی نشان می‌داد که ماه نیز مدت کوتاهی پس از آن تشکیل شد. در طول سه دههٔ گذشته، توضیح غالب در مورد منشاء ماه این بوده است که حاصل برخورد دو سیارهٔ اولیه بوده است. یکی از این دو سیاره، زمین تازه متولد شده، و دیگری نیز سنگی به اندازهٔ مریخ با نام تیا (Theia) بوده است.

به‌نظر می‌رسد فرضیهٔ «برخورد غول‌آسا» جزئیات زیادی در مورد زمین و ماه به تصویر می‌کشد؛ مانند اندازهٔ بزرگ ماه در مقایسه با زمین و میزان چرخش این دو پیکره. با این حال، در طی ۲۰ سال گذشته شواهدی پدید آمده که این فرضیه را به چالش می‌کشد و گزینه‌های جدیدی پیشنهاد می‌کند.

مدل‌های رایانه‌ای فرضیهٔ برخورد غول‌آسا غالباً نشان می‌دهند که ۷۰ تا ۹۰ درصد از ماه باید از مواد تیا ساخته شده باشد. اما مشکل این است که اکثر اجسام منظومهٔ شمسی دارای ترکیبات شیمیایی یکتایی هستند و بنابراین زمین، تیا و ماه نیز باید ترکیبات شیمیایی منحصربه‌فردی داشته باشند. با این حال، نمونه‌های سنگی که مأموریت‌های آپولو از ماه باز گردانده‌‌ شده‌اند، نشان می‌دهند که ترکیب شیمیایی این قمر، شبیه به زمین است، بسیار شبیه‌تر از مدل‌هایی که نسخه‌هایی از عناصر به نام ایزوتوپ را پیش‌بینی می‌کنند. (هر یک از ایزوتوپ‌های عناصر، دارای تعداد مختلفی نوترون در هستهٔ اتمی خود هستند.)