سايت خبری فناوری اطلاعات (ايتنا) 12 فروردين 1398 ساعت 0:00 https://www.itna.ir/news/55991/ترکیبات-شیمیایی-جو-اورانوس -------------------------------------------------- عنوان : ترکیبات شیمیایی جوّ اورانوس -------------------------------------------------- ایتنا - در اطراف اورانوس اتفاقات بوداری رخ می‌دهد! متن : به گزارش ایتنا به نقل از science news، مطالعات جدید نشان می‌دهند ابرهای موجود در جو اورانوس عمدتاً از سولفید هیدروژن تشکیل شده‌اند؛ یعنی همان مولکولی که باعث می‌شود تخم‌مرغ گندیده بوی خیلی بدی داشته باشد.   پاتریک ایروین (استاد دانشگاه آکسفورد در انگلستان و نویسنده ارشد این مطالعه)، می‌گوید: «اگر یک انسان نگون‌بخت در میان ابرهای اورانوس فرود بیاید، شرایط بسیار ناخوشایندی را تجربه خواهد کرد.» وی در ادامه می‌گوید البته این فرد ممکن است مشکلات بزرگتری نیز پیش رو داشته باشد: «خفگی و قرار گرفتن در جوی با دمای منفی ۲۰۰ درجه سلسیوس که عمدتاً از هیدروژن، هلیوم و متان تشکیل شده، همگی شرایط نامساعدی را برای فرد رقم خواهند زد.»   پژوهشگران همواره به ترکیب ابرهای آسمان اورانوس فکر می‌کرده‌اند – به‌ویژه اینکه آیا آنها هم مانند ابرهای مشتری و زحل تحت تأثیر یخ آمونیاک قرار دارند یا از یخ سولفید هیدروژن اثر می‌پذیرند. پاسخ به این پرسش، کار بسیار دشواری است؛ چرا که نمی‌توان به‌سادگی به مشاهده جزئیاتی درباره یک سیاره دوردست همچون اورانوس پرداخت. گفتنی است از لحاظ فاصله، نه تنها مشتری و زحل به زمین نزدیکترند بلکه میزبان مأموریت‌های فضایی نیز بوده‌اند. این در حالی است که تنها یک بار از اورانوس بازدید شده است؛ آن هم مختصر پروازی توسط کاوشگر وُییجر ۲ ناسا از فراز آن که در ماه ژانویه سال ۱۹۸۶ میلادی انجام شد.   ایروین و همکارانش با استفاده از یک طیف‌سنج میدان نزدیک به مادون قرمز (NIFS) به بررسی هوای اورانوس پرداختند. این دستگاه روی یک تلسکوپ هشت‌متری موسوم به «دوپیکر شمالی» (Gemini North) در منطقه هاوایی قرار گرفته است. دستگاه NIFS به بررسی نور آفتاب منعکس‌شده از جو بالای ابرهای اورانوس پرداخت و نتیجه این پژوهش‌ها، حاکی از وجود سولفید هیدروژن بود.     لی فلچر (یکی از همکاران ایروین) می‌گوید: «در بالای ابرها، تنها مقدار اندکی به‌عنوان بخار اشباع‌شده باقی می‌ماند و به همین دلیل است که یافتن اثر آمونیاک و سولفید هیدروژن در بالای ابرهای اورانوس، کاری چالش‌برانگیز است. اما سرانجام توانایی‌های برتر تلسکوپ دوپیکر، زمینه‌ساز اکتشاف بزرگی برای ما شدند.»