چند سال قبل به مراسم رونمایی از یک محصول سخت‌افزاری دعوت شده بودم و مدیران جوان شرکت تازه تاسیسی که قرار بود این محصول را وارد کرده و پشتیبانی کنند، با حرارت زیادی روی کاغذ (پاورپوینت) به حضار نشان می‌داند که دنیا به کدام سمت می‌رود و آنها با توجه به بررسی‌هایی که کرده‌اند، قصد دارند آپولو هوا کنند.
صحبت‌هایشان که تمام شد، در گوشه جلسه به یکی از آنها گفتم، شما فکر می‌کنید مثلا چه تفاوتی با شرکت‌های قبلی که هیچ نام و نشانی از آنها نیست، دارید؟ مدیر جوان گفت: آنها راه را اشتباه می‌رفتند، ما کلی مدل‌های جهانی را مطالعه کردیم و...
با خودم گفتم درست نیست در روز افتتاحیه بیش از این چیزی بگویم، پس سکوت کردم. یکسال بعد از آن نشست پرحرارت، هیچ اثری نه از آن محصول و نه از شرکت مذکور باقی مانده بود.

نمی‌دانم چه کسی مسئول یک تحقیق و بررسی در خصوص دلایل شکست و هدررفت سرمایه شرکت‌های ICT است، اما می‌دانم شرکت‌های بزرگ، متوسط و کوچک زیادی در سالیان گذشته در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات بودند که از بین رفته‌اند و امروز حتی اسم آنها را سخت می‌توان به خاطر آورد.
یکی از دلایل سقوط شرکت‌های خصوصی و به قولی سنتی در حوزه ICT، رقابت ناسالم با رقبای رانتی و خصولتی بود که البته همچنان پابرجاست.
حالا اما سفره‌های دیگری پهن شده و خیلی‌ها سرگرمی جدیدی به نام شرکت‌های دانش‌بنیان و استارت‌آپ و بازی و غیره پیدا کرده‌اند که اگر برای این شرکت‌ها آبی نداشته باشد برای آنها نان دارد. انواع بودجه‌هایی که به اسم همایش و حمایت و نمایشگاه و سفر در حال هزینه‌شدن است از آن جمله است و از آن سو خبرهایی مبنی بر سونامی شرکت‌های ورشکسته شنیده می‌شود.

البته در فضای کسب‌وکارهای جدید هم به راحتی می‌توان رد پای نهادهای پرتوان دولتی و حاکمیتی را دید که همان سرنوشت را که برای سنتی‌ها رقم زدند، ظاهرا برای اینترنتی‌ها هم رقم خواهند زد و جوانان کم‌تجربه‌ای که به زعم خودشان برای کارآفرینی آستین بالا زده بودند، در حالت خوش‌بینانه ورشکست شدن را تجربه خواهند کرد و در حالت بدبینانه احتمالا دوران جوانی خود را باید با مشکلات مالی و خدای ناکرده زندان سپری کنند.
مخلص کلام آنکه حوزه فناوری اطلاعات، حالا در حال تبدیل شدن به حوضچه فناوری اطلاعات است و در این حوضچه نیز صرفا نام شرکت‌هایی به چشم می‌خورد که عمدتا انتهای آنها به نهادهای قدرتمند متصل است. (منبع:فناوران اطلاعات)