ايتنا - سهم اندك ايران از بازار اينترنت

علي شميراني - از زمان تولد اينترنت كه با هدف اوليه تبادل اطلاعات ايجاد شد، قريب به ۴۰ سال مي‌گذرد. اما امروز اينترنت به ابزار قدرتمند سياسي، اقتصادي، فرهنگي و امنيتي تبديل شده است.
اگرچه ورود اين پديده به كشور ما همچون موارد مشابه با ديده ترديد مواجه شد، اما سرانجام اينترنت توانست قريب به نيمي از ايرانيان را مجذوب و وابسته به خود كند.

كمي بعد از ورود اينترنت به كشور بود كه به واسطه در اختيار نداشتن محتوا و كاربري‌هاي بومي، زنگ خطر استفاده از اينترنت به عنوان پديده‌اي براي تهاجم فرهنگي به صدا درآمد، در نتيجه سرعت دسترسي به اينترنت كاهش يافت.
موضوع ديگري كه همواره به بحث ميان توسعه‌دهندگان زيرساخت‌هاي فني اينترنت و توسعه‌دهندگان محتوا در كشور وجود داشت، به تقدم و تاخر فعاليت اين دو بخش مربوط مي‌شد.

گروهي معتقد بودند ابتدا مي‌بايست بسترهاي فني دسترسي به اينترنت فراهم و سپس محتواي بومي وارد آن شود.
گروهي نيز معتقد بودند توسعه زيرساخت اينترنت مي‌بايست كندتر و يا همزمان با توسعه محتواي بومي باشد.

اگرچه با وجود كند شدن دسترسي به اينترنت، به نظر مي‌رسد در نهايت امروز اين توسعه دهندگان فني اينترنت هستند كه از تامين‌كنندگان محتوا پيشي گرفته و منتظر محتوا هستند.
براي مثال اخيراً مدير عامل مخابرات، علت زمينگير شدن طرح خدمات ارتباطي پيشرفته را نحوه مديريت محتوا دانسته و گفته كساني كه صاحب محتوا هستند، مديريت واحدي در اين زمينه ندارند.

در همين حال آمار غيررسمي حكايت از آن دارند كه درآمد ايران به عنوان بزرگ‌ترين بازار اينترنت خاورميانه با ۳۲ ميليون كاربر رقمي معادل يك ميليون دلار است، حال آن كه رقم مذكور در كشور تركيه معادل ۹ ميليارد دلار است.

شايد بتوان گفت هم اكنون ۹۰ درصد توسعه محتوا در كشور از طريق بودجه‌هاي دولتي در حال تامين است، اما آنچه در كشورمان چالش‌برانگيز است به فقدان مدل موفق كسب و كارهاي اينترنتي بازمي‌گردد.
ما در حال توسعه محتوا، شبكه‌‌هاي اجتماعي، خدمات سرگرمي و انواع سرويس‌هاي كاربردي هستيم، اما روش كسب درآمد از آن را نمي‌دانيم. در نتيجه و به واسطه نبود استراتژي‌هاي اقتصادي، خدمات و كاربري‌هاي تحت وب يا با شكست مواجه مي‌شوند و يا در بهترين وضعيت كوچك و غيررقابتي باقي مي‌مانند.

در نهايت نيز جاي تعجب ندارد كه توسعه همين محتواي فعلي بدون سوبسيدهاي دولتي متوقف شوند، موضوعي كه چاره‌جويي و برنامه‌ريزي مسئولان امر در بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي بومي اينترنت و ايجاد سيكل سالم در بهره‌برداري از آن را طلب مي‌كند.