گزارش اين مسابقه را در ادامه مي‌خوانيد: بنزین، فرمان و پدال گاز. شاسی، جعبه دنده و اگزوز. به اندازه کوچکشان نمی‌شود نگاه کرد. سریع و پر سر و صدا هستند. کنترل آنها مهارت می‌خواهد و چیزی که در ازای این مهارت بدست می‌آید لذتی متفاوت از راندن است. این بار ده‌ها متر دور از وسیله نقلیه، با همان هیجان و شعف. چشم‌های خیره و گرد، دهان‌های باز و لبخند کودکانه‌ای که روی صورت‌های سی یا چهل ساله نقش بسته است. تشابه این لبخند با آنهایی که در زمان بچگی از هدیه گرفتن یک ماشین پلاستیکی روی صورت شان ظاهر می شد فراوان است. صورت های مامانی و گل انداخته و شلوارک‌های بچگانه چهار پنج سالگی جای خود را به ته‌ریش‌های زمخت و ابروهای پاچه‌بزی داده‌اند والا لبخند همان لبخند روزگاران قدیم است و هیجان و لدبستگی هم همان. این ماشین‌های کنترلی کوچک که دل هر کودک کوچک و بزرگی را می‌برند از نیم تا سه میلیون تومان قیمت دارند. بعضی‌ها با سوخت مخصوص و بعضی دیگر همان بنزینی را مصرف می‌کنند که در باک خودروی خود می‌ریزید. یک کنترلر کوچک با یک فرمان دو اینچی، پدال گاز و ترمز و چند دکمه برای تنظیم فرکانس همه آن چیزی است که در دست رانندگان این خودروهاست. این شیفتگان هیجان روز جمعه هجدهم مرداد در پیست آف رود مجموعه ایران آر.سی کار گرد هم آمدند تا دومین دوره مسابقات ماشین کنترلی را برگزار کنند. گرد و غبار، داد و فریاد و صداهایی که بسیار بزرگ‌تر از جثه ماشین‌های چند وجبی بود. ساعت دو ظهر جمعه، آفتاب سوزان و چشم‌های مچاله شده. شرکت کنندگان در اطراف پیست آف رود مجموعه خیمه زده بودند. صندوق عقب ماشین‌ها باز می‌شد و به ترتیب ماشین‌های کوچک، کنترلرها و جعبه ابزارها به همراه چند بطری سوخت از دل آنها بیرون می‌آمد. دور هر ماشین کنترلی سه یا چهار نفر در حال تیمار و آماده‌سازی اسباب‌بازی‌های خود بودند. شن‌های پیست در آفتاب می‌سوختند و انتظار می‌کشیدند. با نزدیکی به ساعت چهار شرکت کنندگان آماده رقابت در سه کلاس ماشین‌های باگی، تراک و بنزینی شدند. در مجموع 22 ماشین کنترلی در سه کلاس به رقابت با هم پرداختند. نفر برتر راهی فینال و بازنده‌ها راهی منزل می‌شدند. فقط رد شدن از خط پایان برای برنده شدن کافی نبود. سه داور با چشم‌های تیز لحظه به لحظه ماشین را تحت نظر داشتند. عبور از لبه پیست، تصادف با ماشین رقیب و شیطونی‌هایی نظیر این حتی نفرات اول را هم راهی نیمکت حذف شده‌ها می‌کرد. احساس رسوخ آدرنالین به رگ ها، پیشانی های عرق کرده. خاک و دودی که بعد از دور اول در تابش خورشید دید همه را کور و صدای اگزوز ها و داد و فریاد تماشاچیان همه را کر کرده بود. در این بین افرادی پیروز بودند مثل امیر آذرنیک که با حفظ خونسردی و اعتماد به نفس، آرام و زیرکانه از هیجان و دستپاچگی رقبا استفاده می کردند. در کلاس باگی امیر آذرنیک به مقام اول رسید و فرامرز دانشور دوم شد. در کلاس تراک باز هم قهرمان امیر آذر نیک بود و مقام دومی به علیرضا فراهانی رسید. در کلاس ماشین های گران قیمت بنزینی که تعداد شرکت کنندگان کمتر بود حامد صدیق اول و علی اصفهانی دوم شد. در انتهای مراسم هم مسابقه‌ای با عنوان کلاس آزاد برگزار شد که در آن همه شرکت کنندگان بصورت همزمان و فارغ از مدل و نوع ماشین به رقابت به هم پرداختند. جمعه خوبی بود. کلی خاک و خول که در تمامی روزنه های بدنمان رسوخ کرد! آفتابی که تا جایی که توانست سوزاندمان و هیجانی که خیلی وقت بود تجربه اش نکرده بودیم. البته کلی ماشین خراب و قطعات اوراقی هم روی دست شرکت کنندگان ماند. این دوره از مسابقات توسط Iran RC Car و حمایت شرکت کامپیوتری Axtrom برگزار گردید.