ایتنا - آبائی : شاید حدس دور از ذهنی نباشد که علی‌القاعده رییس و هیات مدیره صنف، باید پاسخ این مطالبات را داده باشد و یا بدهد و البته... چنین بوده است که آمده‌ایم.
شنبه ۹ مهر ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۳۶
پرسش‌های بی جواب
سادینا آبائی - عضو «پیشنهاد 20»
سادینا آبائی - نامزد دوره سوم انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه‌ای - عضو گروه «پیسنهاد 20»
بی‌اختیار همه می‌پرسند «چرا؟»
در میان همهمه شایعات و این همه دلسردی، که کجا نشسته‌ای؟ هیچ خبری نخواهد شد و همه‌چیز از قبل تعیین شده است و از میان تمامی نصایح، سخن آن بزرگوار که «مگر کشورهای دیگر رییس و هیات مدیره صنفی دارند که این همه توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در میان آنان سریع و گسترده است؟»، آنچنان علایم سوالی پدید آورده است که مانده‌ام مستاصل که باید ماند یا رفت؟
همه‌چیز مانند یک کابوس ابدی به نظر می‌رسد. دل‌نگرانی‌های مداوم تمامی آنانی که از دور یا نزدیک، صنفی چنین تاثیرگذار را رصد می‌کنند و ناخن بر پشت دست می‌کشند و افسوس می‌خورند.
دل‌نگرانی از چرایی آنکه «در تمامی دنیا بزرگ‌ترین شرکت‌های چنین صنفی، مجموعه‌های نرم‌افزاری هستند و در این مرز و بوم، نرم‌افزاری‌ها تنها به عشق کارشان زنده‌اند و دیگر حتی به قانونی شبیه کپی‌رایت فکر هم نمی‌کنند»، دل‌نگرانی از چرایی آنکه «بخش عظیم فناوری ارتباطات خود را دخیل صنف نمی‌‌دانند و تنها از دور برآن نظاره‌گرند»، دل‌نگرانی از چرایی آنکه «تولیدکنندگان صنف دائما به خدا پناه می‌برند و دل مشغولیشان روزمرگی شده است و به آینده نگاهی جدی ندارند» و دل‌نگرانی از چرایی آنکه «پیمانکاران صنف زمانیکه با تمامی تلاطم‌ها پیمان خود را تمام می‌کنند، تازه مجبور به پوشیدن کفش‌های آهنی هستند تا شاید به نیم مطالبات خود برسند.» و خواهش می‌کنم از صادرات حرفی نزنیم که جز افسوس چیزی برایمان نخواهد ماند.
شاید حدس دور از ذهنی نباشد که علی‌القاعده رییس و هیات مدیره صنف، باید پاسخ این مطالبات را داده باشد و یا بدهد و البته... چنین بوده است که آمده‌ایم.
من احساس می‌کنم، تنها راه خروج برای ورشکستگی قطعی و یا نزدیک به یقین صنف، نگاهی همه‌جانبه، بدون توجه به علایق و تجارت‌های شخصی، توجه به تمامی نگاه‌های مختلف و جمعی کردن آراء تمام صنف است.
گاهی به خود می‌گویم، کاش اگر تنها وظیفه خطیر رییس و هیات مدیره صنف، برگزاری نمایشگاه الکامپ تعریف شده، کمی هم از لایه زیرین فناوری، غیر از دکورهای چشم‌نواز جیتکس همسایه فسقلی کناریمان، ارث‌بری می‌کردیم و ایران بزرگ را بزرگوارانه به نمایش می‌گذاشتیم.
همین و بس که شاید بیشتر،بیش از این افسوس پدید آورد.
کد مطلب: 19752
